| علل رایج لنگش در شتر و مدیریت آن |
| کد مقاله : 1040-CG2024 |
| نویسندگان |
|
آرمان نوروزی قلعه بالا *1، عباس رئیسی2، فرزین عباسی3، علیرضا جعفربگلو3 1دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی دانشکاه لرستان خرم آباد 2دانشیار جراحی بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه لرستان، لرستان، خرم آباد، ایران 3فارغ التحصیل دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه، ارومیه، آذربایجان غربی، ایران |
| چکیده مقاله |
| لنگش در شتر یکی از مشکلات مهم از نظر اقتصادی و رفاهی شتر است که صاحبان این حیوان با آن مواجه می‌شوند و همچنین بر رفتار این حیوانات نیز تاثیر گذار است. شترهای مسابقه بیشتر از شترهای پرورشی دچار لنگش می‌شوند و بروز آن در جنس نر و ماده و در تمام سنین رخ می‌دهد. شترهای مسابقه بیشتر در سنین زیر چهارسال و شترهای پرورشی سنین بالای هشت سال درگیر این عارضه می‌شوند و موارد لنگش در اندام‌های قدامی شتر نیز بیشتر از اندام خلفی گزارش شده است. از نشانه‌های لنگش در شتر می‌توان به علائم درد، کاهش اشتها، بیقراری، کاهش فعالیت در ایستادن و حرکت، حرکات غیرطبیعی مانند لنگیدن و سفتی عضلانی و همچنین کاهش قابلیت خم کردن پای درگیر اشاره کرد. از جمله عوامل مستعد کننده شترها به لنگش می‌توان به تورم ماهیچه‌ای متعاقب ضربه، آبسه‌ها، شکستگی در استخوان‌ها، جراحات وارده به ساق و کف پا، زخم نفوذی کف پا، نرمی استخوان، تومور انگشتان، آرتریت، تثبیت کشکک در بالا و عارضه پای فیل اشاره کرد. از عوامل مستعد کننده شترها به لنگش‌های تک گیر می‌توان به سن، تغذیه، شرایط نگهداری و محیطی، وزن بدن، بیماری‌های همزمان، عوامل ژنتیکی و مدیریتی اشاره کرد. شیوع لنگش در شترها علی‌رغم اهمیت آن به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه هدف ما بررسی و شناسایی علل اصلی و گسترش لنگش در میان شترهای مسابقه‌ایی و پرورشی و همپنین ارائه راهکارهایی برای مدیریت بهتر این عارضه و کاهش درد و رنج این حیوان سودمند است. |
| کلیدواژه ها |
| شتر، لنگش، شترهای مسابقه، شترهای پرورشی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |