مطالعه هیستوژنز نای در شتر یک کوهانه (Camelus dromedarius )
کد مقاله : 1077-CG2024
نویسندگان
خشایار معارفیان1، احسان سلیمی ناغانی *2
1دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران.
2گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران.
چکیده مقاله
برای مطالعه هیستوژنز نای در شتر یک کوهانه، 40 جنین از سن 86 روزگی تا 13 ماهگی انتخاب شدند. رحم‌های آبستن از کشتارگاه یزد تهیه و سن جنین‌ها براساس معیار C-RL محاسبه شد. جنین‌ها در فرمالین بافر 10% به آزمایشگاه بافت‌شناسی دانشگاه آزاد سنندج ارسال شدند. پس از جداسازی نای، از نواحی گردنی و سینه‌ای برش‌هایی تهیه شد. تغییرات بافتی نای به سه مرحله تقسیم شد: مرحله اول (5-13 سانتی‌متری، 86-110 روزگی)، مرحله دوم (13-25 سانتی‌متری، 110-145 روزگی)، مرحله سوم (36-60 سانتی‌متری، 188-250 روزگی). در 86 روزگی، جدار نای شامل اپیتلیوم استوانه‌ای شبه مطبق و بافت همبندی اولیه بود. در 110 روزگی، اپیتلیوم به بافت پوششی استوانه‌ای شبه مطبق مژه‌دار تغییر یافت. در 145 روزگی، غضروف شفاف C شکلی و عضلات صاف مشاهده شد. در 188 روزگی، غدد اولیه نایی در بافت همبندی زیر اپیتلیوم دیده شد که در 250 روزگی ترکیبات موکوسیک آن‌ها نسبت به رنگ‌آمیزی پریودیک اسید شیف و آلسین بلو واکنش مثبت نشان دادند. غدد جامی شکل نیز در این زمان در اپیتلیوم نای وجود داشتند. نتیجه‌گیری شد که تکامل بافت نای در شتر یک کوهانه به دلیل طولانی‌تر بودن دوره بارداری دیرتر از سایر حیوانات اتفاق می‌افتد.
کلیدواژه ها
هیستوژنز، نای، شتر یک کوهانه، آبستنی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر